آدرس های IPv6 همانند آدرس های IPv4 دارای دو قسمت برای آدرس دهی شبکه و آدرس دهی شبکه و آدرس دهی میزبان می باشند.
آدرس های IPv6 دارای 128 بیت می باشند که بصورت پیش فرض 64 بیت آن برای قسمت Network Prefix و 64 بیت آن برای قسمت Interface Local مورد استفاده قرار می گیرد.
در نحوه نوشتن آدرس های IPv6 در قالب شانزده شانزدهی به نکات زیر توجه نمایید:
-
می توان از نوشتن اعداد صفر ابتدای هر Hextext صرف نظر کرد و تمامی فیلد های 0 متوالی را می توان بصورت "::" نوشت
برای مثال آدرس 090C:0000:0000:0000:0000:0000:0000:1 را می توان بصورت 90C::1 نیز نوشت
-
ویژگی فوق استفاده از :: فقط یک بار می تواند در یک آدرس مورد استفاده قرار گیرد . به عنوان مثال آدرس 090C:0000:0000:2001:0000:0000:0000:1 را می توان به یکی از دو صورت زیر نوشت:
90C::2001:0:0:0:1
90C:0:0:2001::1
-
در شبکه هایی که از هر دو پروتکل IPv4 و IPV6 استفاده می شود، می توان در نوشتن آدرس های IPv6 از شبیه سازی آدرس های IPv4 بهره برد.
به دو طرق می توان آدرس های IPv4 را در آدر سهای IPv6 شبیه سازی نمود:
در روش اول که IPv4-Compatible IPv6 Address نامیده می شود،96 بیت اول آدرس مقدار 0 داشته و در 32 بیت آخر آن ،آدرس شبیه IPv4 نمایش داده می شود. در این حالت آدرس IPv4 مورد استفاده باید آدرس منحصر به فرد باشد.
روش دوم IPv4-Mapped IPv6 Address نام دارد. در این روش به 80 بیت اول مقدار 0 و 16 بیت پس از آن ، مقدار 1 داده می شود. 32 بیت آخر نیز همانند روش قبلی وظیفه نمایش آدرس را بصورت IPv4 بر عهده دارد.
به عنوان مثال به آدرس زیر توجه کنید:
0:0:0:0:0:0:13.1.68.3
آدرس فوق را در حالت فشرده می توان بصورت زیر نوشت:
13.1.68.3::